Aufrecht
,
Theod., Sanskritist und Sprachforscher, geb. zu Leschnitz im Regierungsbezirk Oppeln, [* 2] widmete sich seit 1843 in Berlin [* 3] dem Studium des Sanskrits und der Sprachvergleichung, ward 1850 Privatdocent in Berlin, ging 1852 nach England und wurde 1862 Professor für Sanskrit und vergleichende Sprachforschung in Edinburgh. Von 1875-89 war er Professor in Bonn, [* 4] dann ließ er sich in Heidelberg [* 5] nieder. Außer wertvollen Beiträgen zu der von und Kuhn gegründeten «Zeitschrift für vergleichende Sprachforschung», zur «Zeitschrift der Deutschen Morgenländischen Gesellschaft» und zum «Philological Journal» sind unter den Schriften A.s hervorzuheben: «De accentu compositorum Sanscriticorum» (Bonn 1847),
«Die umbrischen Sprachdenkmäler» (hg. mit Kirchhofs, 2 Tle., Berl. 1849-51),
«Ujjvaladatta's Commentary on the Unâdisútra» (Bonn 1859),
«Catalogus codicum manuscriptorum sanscriticorum postvedicorum quotquot in bibliotheca Bodleiana asservantur» 2 Bde., Oxford [* 6] 1859-04),
«Halâyu-dha's Abhidhânaratnamâlâ» (Lond. 1861),
«Die Hymnen des Rigweda» (2 Bde., Berl. 1861-63; 2. Aufl., Bonn 1877),
«A Catalogue of Sanskrit manuscripts in the Library of Trinity College, Cambridge» (Cambr. 1869),
«Blüten aus Hindostan» (Bonn 1873),
«Das Aitareya Brâhmana» (ebd.1879),
«Catalogus Catalogorum, an alphabetical register of Sanskrit works and authors» (Lpz. 1891).